Techniczny budynek garnizonowy powstały w kon. XiX w. na lewym brzegu rzeki Parsęty, niedaleko mostu drogowego przez rzekę zbudowanego w linii ul. Młyńskiej.

Niewielki, wolnostojący, ceglany budynek kuźni zbudowano na planie prostokąta jako niepodpiwniczony, parterowy z użytkowym poddaszem. Budynek przekryto dachem dwuspadowym o wysuniętych okapach rynnowych (bez podbitki), pokrytym ceramiczną dachówką karpiówką układaną w koronkę. Budynek wykończony ceramiczną cegłą licową. Jedyny detal tynkarski stanowią płaskie opaski wokół głównego wejścia i witryny w elewacji północno wschodniej.
W elewacji bocznej, południowo-wschodniej trzy wysokie okna zwieńczone łukami odcinkowymi rozstawione symetrycznie. Nad oknami tymi, detal ceglany w formie gzymsu nadokiennego powtarzającego kształt zwieńczenia okna. Elewacja wejściowa w szczycie posiada dwa mniejsze okienka. W elewacji przeciwległej, jedno okno. W ścianie bocznej zwróconej ku rzece okno i przeszklone drzwi zwieńczone odcinkowo rozmieszczone niesymetryczne. O pierwotnej funkcji technicznej, świadczy ceglany komin, zmieniający swój przekrój tuż nad dachem, z kwadratowego w ośmioboczny.

Budynek zachował się w swojej niezmienionej bryle. Kuźnia jest jednym z niewielu zachowanych budynków wojskowych o tej funkcji.

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677