Elewacje secesyjnej kamienicy.

Kamienica mieszkalna wybudowana została ok. 1910 r., na północ od Starego Miasta, na nowowytyczonych (po likwidacji twierdzy w 1872 r.) kwartałach zabudowy mieszkalnej. Do dziś pełni pierwotną funkcję, współcześnie zmodernizowana. Budynek wymurowano z cegły na prostokątnym obrysie z nieznacznie zryzalitowaną częścią środkową elewacji tylnej. Bryła prostopadłościenna, otynkowana, cztero-kondygnacjowa, przekryta jest dachem dwuspadowym, ze szczytem i dwiema facjatkami w połaci frontowej. Fasada (zachodnia), sześcioosiowa (w przyziemiu pięcioosiowa) z oryginalnym układem kompozycyjnym, podziałami i wystrojem stiukowym o secesyjnych motywach roślinno-geometrycznych i antropomorficznych. Część środkowa akcentowana jest trójbocznym wykuszem, powiązanym z bocznymi balkonami (w dwóch kondygnacjach). Wykusz wieńczy taras balkonowy, od frontu ujęty ozdobnie kutą, ażurową balustradą, bo bokach ograniczony spływami wolutowymi. Parter boniowany, artykułowany półkolistymi łukami (zróżnicowanymi w świetle), wspartymi na filarach i kolumnie z gzymsami impostowymi. Zachowana secesyjna stolarka drzwi głównych. Elewacja tylna siedmioosiowa, z pięcioosiowym ryzalitem pośrodku. W całości otynkowana, bez zdobień.

Budynek jest przykładem kamienicy czynszowej z pocz. XX w., o charakterystycznej dla secesji ornamentyce fasady (z elementami eklektyzmu), wysokiej wartości artystycznej i historycznej.

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677