Dom wielorodzinny powstał w l. 30. XX w., w kwartale zabudowy rozplanowanym po północnej stronie jednej z pierwszych nowych arterii miasta, wytyczonej znacznie wcześniej, wkrótce po likwidacji twierdzy (w 1872 r.) w miejscu dawnych wałów ziemnych i rowów fortecznych. Nieprzerwanie do dziś pełni funkcje mieszkalne.

Budynek usytuowany w linii zabudowy wschodniej pierzei ulicy. Od południa przylega do narożnego budynku (przy al. św. Jana Pawła II) o identycznej formie bryły i opracowaniu elewacji. Został wymurowany z cegły na prostokątnym rzucie z prostym ryzalitem w elewacji frontowej jako budowla pięciokondygnacyjna o zwartej, masywnej i prostopadłościennej bryle, przykrytej dachem płaskim (stropodachem). Elewacje w całości otynkowane (możliwe, że pierwotnie z pasami lica z cegły klinkierowej) o uproszczonej do minimum plastyce architektonicznej, rytmicznie dzielone szeregami jednolitych, prostokątnych okien. Fasada sześcioosiowa z asymetrycznie ustawionym dwuosiowym ryzalitem, zamkniętym – podobnie jak cała elewacja – prostą ścianką attykową. Podzielona jest na całej wysokości opaskowymi gzymsami kordonowymi, zarazem pod- i nadokiennymi. Wejście główne umieszczone narożnikowo w ryzalicie, podkreślone poziomymi pasami z wysuniętych cegieł (otynkowanymi). 

Budynek jest przykładem domu mieszkalnego z l. 30. XX w., ukształtowanego w nowoczesnej estetyce, kładącej nacisk na funkcjonalizm i utylitaryzm architektury

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677