Kamienica powstała ok. 1910 r. (nie odnotowana na planie miasta z 1906 r.), w okresie rozbudowy przestrzenno-urbanistycznej miasta, jaki nastąpił po likwidacji twierdzy (1872 r.) i niwelacji terenów zajętych przez umocnienia i wały ziemne. Nieprzerwanie do dziś pełni funkcję mieszkalną.

Dom usytuowany jest w linii zabudowy północnej pierzei ulicy. Wymurowany został z cegły, na rzucie prostokąta, o pięciokondygnacyjnej, prostopadłościennej bryle (pierwotnie liczył cztery kondygnacje z użytkowym poddaszem), przekrytej  płaskim dachem dwuspadowym, współcześnie przekształconym. Fasadę zakomponowano symetrycznie jako siedmioosiową, z tynkarskim wystrojem o uproszczonych, zgeometryzowanych motywach. W całości gładko otynkowana, z prostymi gzymsami wydzielającymi poszczególne kondygnacje. Część centralną podkreśla dwukondygnacyjny wykusz, flankowany balkonami i wsparty na stylizowanych kroksztynach. W wystroju dominują podziały wertykalne podkreślone lizenami z boniami (w narożach i środkowej partii lica) oraz pionowymi elementami, rytmicznie powtarzalnymi w dekoracji balkonów i części płycin podokiennych. Wejście główne w oprawie portalu, opiętego pilastrami i zwieńczonego trójkątnie wyłamanym tympanonem, w polu którego umieszczone jest półkoliste naświetle.

Budynek jest przykładem eklektycznej kamienicy czynszowej, charakterystycznej dla wielkomiejskiego budownictwa mieszkalnego l. 10. XX w, o wczesno modernistycznym opracowaniu fasady. Mimo współczesnej przebudowy, zachował wartości kulturowe, dokumentując rozwój urbanistyczny Kołobrzegu po likwidacji twierdzy.

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677