Kamienica powstała ok. 1900 r. (odnotowana na planie miasta z 1906 r.), w okresie rozbudowy przestrzenno-urbanistycznej miasta, jaki nastąpił po likwidacji twierdzy (1872 r.) i niwelacji terenów zajętych przez umocnienia i wały ziemne. Została posadowiona w kwartale zabudowy, wytyczonym w miejscu dawnej przeciwstraży (kontrgardy) jednego z bastionów północnej części fortyfikacji. Nieprzerwanie do dziś pełni funkcję mieszkalną. 

Budynek usytuowany jest w linii zabudowy północnej pierzei ulicy. Wymurowany został z cegły, na rzucie prostokąta, o prostopadłościennej bryle pięciokondygnacyjnej (pierwotnie liczył cztery kondygnacje z użytkowym poddaszem), przekrytej  dachem dwuspadowym, współcześnie prze-kształconym. Fasada czteroosiowa, akcentowana trójbocznym, trójosiowym wykuszem, zdobiona jest tynkarskim wystrojem o motywach nawiązujących do stylu renesansowego. Parter boniowany, wyższe partie otynkowane gładko, z gzymsami wydzielającymi poszczególne kondygnacje (zarazem podokiennymi). Okna ujmują profilowane opaski i wieńczą trójkątne naczółki (pierwsze piętro, środkowe okno wykusza) oraz belkowania z odcinkami prostego gzymsu (drugie piętro). Dodatkowo okna parteru i pierwszego piętra oraz w części wykusza podkreślone są fryzami płycinowymi.  

Dom jest przykładem eklektycznej kamienicy czynszowej, charakterystycznej dla wielkomiejskiego budownictwa mieszkalnego okresu 1890-1900, o neorenesansowej fasadzie. Mimo przebudowy, zachował wartości kulturowe, dokumentując rozwój urbanistyczny Kołobrzegu po likwidacji obwałowań twierdzy

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677