Kamienica powstała ok. 1910 r. (nie odnotowana na planie miasta z 1906 r.), w okresie rozbudowy przestrzenno-urbanistycznej miasta, jaki nastąpił po likwidacji twierdzy (1872 r.) i niwelacji terenów zajętych przez umocnienia i wały ziemne. Nieprzerwanie do dziś pełni funkcję mieszkalną, z parterem zaadaptowanym na cele usługowe. 

Dom usytuowany jest w zachodniej pierzei ulicy. Wymurowany został z cegły, na rzucie prostokąta z ryzalitem frontowym, o czterokondygnacyjnej, prostopadłościennej bryle z mieszkalnym poddaszem, przekrytym dachem mansardowym z wystawką (współcześnie przekształconym). Fasada w całości gładko otynkowana, artykułowana tynkarskimi lizenami oraz uproszczoną dekoracją geometryczną (motywy zwielokrotnionych wielokątów, owali, prostokątów i rombów). Układ osi w części asymetryczny (w parterze siedmioosiowy, powyżej pięcioosiowy). Część centralną podkreśla ryzalit, wywyższony o wystawkę dachową (trójosiową) zwieńczoną szczytem trójkątnie wyłamanym. Wystawka przekrytą jest mansardą o kalenicy poprzecznej do dachu głównego. Do ryzalitu przylegają z jednej strony balkony o murowanych, pełnych balustradach. Otwory okienne i wejścia głównego zamknięte prosto, ujęte tynkarskimi, gładkimi opaskami.

 Budynek jest przykładem eklektycznej kamienicy czynszowej, charakterystycznej dla wielko-miejskiego budownictwa mieszkalnego l. 10. XX w, o wczesnomodernistycznym opracowaniu fasady. Mimo współczesnej przebudowy, zachował wartości kulturowe, dokumentując rozwój urbanistyczny i architektoniczny XIX-wiecznego Kołobrzegu.

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677