Podczas II wojny światowej dzielnica uzdrowiskowa Kołobrzegu uległa prawie w całości zniszczeniu. W skali całego miasta jedynie w granicach ulic: Rodziewiczówny, Waszyngtona, Zdrojowa, Grottgera, zachował się fragment historycznego układu urbanistycznego  dawnej dzielnicy uzdrowiskowej miasta Kołobrzeg wybudowanej na przełomie XIX i XX wieku. Obszar ten charakteryzuje się uporządkowaną kompozycją przestrzenną opartą o obowiązujące linie zabudowy oraz pensjonaty jednorodne w skali i formie rytmicznie rozmieszczone pośród terenów z zielenią niską i wysoką.

Obszar został ujęty w wojewódzkiej ewidencji zabytków

Koniec XIX w. i pocz. XX w. to okres intensywnego rozwoju Kołobrzegu jako miejscowości uzdrowiskowo-wypoczynkowej. Wzdłuż linii brzegowej stopniowo powstawała zurbanizowana kompozycja terenów położonych z dala od śródmiejskiego centrum, blisko plaży i promenady, otoczonych zielenią parkową. Ok. 1910 r. Kołobrzeg był największym kurortem (morskim, solankowym i borowinowym) na środkowym wybrzeżu Bałtyku, przyjmującym blisko 30 tys. kuracjuszy. Do I wojny światowej powstała tutaj charakterystyczna zabudowa o reprezentacyjnym charakterze (domy zdrojowe, zakłady kąpielowe i przyrodolecznicze, pensjonaty, hotele) oraz budynki towarzyszące (teatr, sale i muszle koncertowe, architektura parkowa) z monumentalnym Pałacem Nadbrzeżnym (niezachowanym). Po 1945 r. ośrodki wczasowe przeszły na skarb państwa, wiele z nich zostało przebudowanych z zatraceniem cech stylowych.
W l. 60. i 70. XX w. powstały też nowe sanatoria lecznicze. W 1972 r. ustanowiono Uzdrowisko Kołobrzeg. Współcześnie, po modernizacjach, budynki kurortowe pełnią pierwotną funkcję, w ich otoczeniu powstają też nowoczesne apartamentowce.

Dzielnica Uzdrowiskowa obejmuje obszar wydzielony obecnymi ulicami: J. Waszyngtona, M. Rodziewiczówny, W. Sikorskiego, F. Chopina i Zdrojową. Od śródmieścia oddzielona jest torami kolejowymi, od morza osłonięta Parkiem Zdrojowym o krajobrazowym układzie przestrzennym. Do dziś zachowana jest historyczna sieć urbanistyczna i część zabudowy mieszkalnej. Oś założenia stanowiła Park Strasse, ob. ul. Rodziewiczówny, ku której dochodzą prostopadle uliczki zabudowane kurortami o reprezentacyjnym, pałacowym charakterze, obecnie zachowane przy ul. M. Borzymowskiego, M. Konopnickiej, ks. P. Ściegiennego i T. Rafińskiego. Po przeciwnej, północnej stronie osi wytyczono alejki parkowe wiodące ku plaży nadmorskiej.

Dzielnica Uzdrowiskowa z oryginalnym układem ulic, promenadą oraz zachowaną (częściowo) historyczną zabudową pensjonatową jest przykładem krajobrazu kulturowego, charakterystycznego dla nadmorskich zdrojów położonych w pasie Pomorza Środkowego. 

Więcej informacji:

Miejski Konserwator Zabytków - Kierownik Biura
JOLANTA HRYNIO
tel.: +48 94 35 51 638

Główny Specjalista
MALWINA MARKIEWICZ
tel.: +48 94 35 51 677